Klantreview: Sony PXW-FS7 Mark II, Fujinon 18-55 en Sony 18-110mm

Kort geleden bracht Sony de Mark 2 van de populaire FS7 uit. Bijna tegelijkertijd kwamen ze met de Sony FE PZ 18-110mm F4.0 G OSS “kitlens” uit en lanceerde Fujinon de MK18-55mm T2.9 E-mount cine lens. Een mooie aanleiding om de camera en beide lenzen uitgebreid te testen. Ton van Moll ging een weekend op pad met het drietal.

Sony FS7 Mark II

Ik ben erg benieuwd naar de Sony FS7 Mark II, ik ben al fan van zijn voorganger sinds hij in 2014 werd aangekondigd. De FS7 staat voor mij voor topkwaliteit, ik ben benieuwd of de Mark II de verwachtingen waar kan maken.

In basis blijft de Sony FS7 Mark II natuurlijk een FS7, wat ik zelf de mooiste upgrade vind is het variabele ND filter wat we al kennen van de FS5. Dit werkt geweldig, zeker met een lens als de Fujinon 18-55mm. Het is zo fijn als je diafragma en sluitertijd kunt instellen en je licht traploos kunt regelen met het vari ND filter. De mount van de camera is ook aangepast hij werkt op dezelfde wijze als een PL mount. Hierbij draai je niet de lens op de body, maar roteer je de mount, waardoor je de lens recht op de camera kunt zetten en ook weer kunt afhalen. 

Dat is even wennen, maar na twee dagen lenzen wisselen was ik er wel aan gewend. Als de camera op een statief staat gaat het redelijk makkelijk. De bedoeling is dat je op deze manier een sterkere mount hebt voor zwaardere (cine)lenzen, voor mijzelf persoonlijk niet zo interessant. Ik gebruik een rubberstaafje tussen de optieken en de rods van de baseplate als ze lang en zwaar worden.

Wat ik wel een handige nieuwe feature vond was de peaking indicatie in het midden van de EVF, ik was eerst van plan hem uit te zetten, maar het werkt toch heel precies.

De waveformmonitor onder in beeld is voor mij een must, toch heb ik even mijn smallHD monitor er aangehangen als referentie voor het plaatje op de EVF. Maar de kwaliteit is prima zoals ik van Sony camera’s gewend ben.

De kleurruimte kan in deze versie ingesteld worden op REC 2020 wat een veel grotere kleuromvang is als REC709 Op onderstaand grafiek is het goed te zien.

Het is in beeld ook echt te zien in de video zal ik dit verschil laten zien. Of dit voor mij belangrijk is weet ik nog niet helemaal. Dat deze camera een 10bit signaal levert is voor mij belangrijker. De beelden met intra codec zijn super, ongelooflijk mooi verzadigde beelden terwijl ze in REC709 zijn opgenomen om geen verschillen te krijgen in de output. S-Log is mooi maar het resultaat is afhankelijk van wat je er mee doet in de post. Ik vraag me ook af wat er in de weergaven van overblijft, ik denk dat het echt iets is voor hoog waardige output, bijvoorbeeld in een bioscoop. Het gaat een beetje te ver om hier nu diep op in te gaan, maar misschien kan hierover in de toekomst een aanvullende review over worden geschreven.

Hoe het verschil in de twee kleurprofielen er uit ziet kan je zien in deze video:

Zonder correctie ziet BT2020 eruit of je een Adobe RGB beeld op internet laat zien zonder het naar sRGB om te zetten.

Wat ook nieuw is aan de Sony FS7II is dat de QXD kaartjes wat meer uitsteken, je kunt ze er op deze manier veel gemakkelijker in en uithalen dan bij zijn voorganger.

In de tas

De camera die door Budgetcam werd geleverd zat in een heel handige koffer, camera zat er met een band vast in zodat hij nergens naar toe kon tijden het transport.Hij was groot genoeg om ook de camera met lens erop te kunnen vervoeren. Ook is deze koffer licht, wat ik gezien alle gesleep met apparatuur kan waarderen.

Er wordt standaard een statiefplaat met quickreleaseadapter meegeleverd. Ook zit er  een standaard handgreep bij en een extra voor de linkerkant met houten handgreep bij de set. Onder de camera zat een Vocas baseplate met shoulderpad, je hebt dus de mogelijkheid om hem op de schouder te gebruiken en daarna hem zo op het statief te klikken. Lengte en hoek van de handgrepen is optimaal instelbaar.

Alleen dat hij op fabrieksinstelling staat als je hem krijgt vind ik wel erg basic, kost toch veel tijd hem naar je hand te zetten. Ik heb daarom een configuratie file als preset op een SD kaartje gezet waardoor ik de volgende keer alleen mijn eigen presets in hoef te laden om direct te kunnen filmen.

Iets wat ook gewijzigd is is de houder van de EVF dit zijn nu vierkante pijpjes, maar ik vind dit nog steeds een zwak punt, ik gebruik zelf een Axis van Zacuto is super in alle standen is hij stabiel.

Dit zijn volgens mij de belangrijkste wijzigingen sinds de nieuwe versie.

Wat ik wel miste is om vanaf de buitenkant de witbalans in graden Kelvin te kunnen instellen. Dit heeft mijn voorkeur zeker met opnamen met meerdere camera’s. Dit kan wel via de menu’s maar zit voor mij te diep. Kan ook niet onder een button gezet worden.

De objectieven

Zowel de Sony 18-110mm en Fujinon 18-55mm lenzen zitten bij Budgetcam in hele stevige en lichte koffers, top!

Door zijn bereik van 18-110mm is hij voor veel doeleinden geschikt prachtig basis optiek. Ook beschikt hij over optisch beeldstabilisatie, wat de Fujinon niet heeft.

Diafragma en scherpstelling zijn gekoppeld aan de camera even als de zoom.

Voor mij minder belangrijk omdat ik uitsluitend manual werk. Maar voor bijvoorbeeld nieuws items is deze lens super. Echt voor het snelle werk. De lichtsterkte is een stop minder dit merk je direct vooral ‘s avonds. Alle ringen hebben vertanding zodat er een followfocus of motor op kan. De scherpte van deze lens is prima en dit is te zien in de video met de scherpte kaart. De twee lezen deden voor mij qua scherpte niet voor elkaar onder. De kleurbalans was bij de Sony iets neutraler als de Fujinon, maar deze is in de wit balans natuurlijk zo te corrigeren. Bij het wijzigen van de scherpstelling zag ik toch enige beweging in de rand van het beeld(breathing). Wat ik begreep van Sony dat deze lens parfocal is maar dat dit electronisch geregeld wordt. Parfocal betekent dat de scherpte vlak bij alle brandpunten het zelfde blijft.  Wat me bij de Sony wel opviel is dat bij de avond opnamen bij de autolampen stralen(sterretjes) ontstonden, dit heeft de Fujinon niet.

Beide optieken heb ik voor een X-Rite kleurkaart gezet en een Siemens Ster voor de scherpte. Bij de opnamen stonden er alleen twee LED armaturen van F&V op van 5500 graden Kelvin, de kleurbalans in de camera was hier op handmatig op ingesteld.

Voor het maken van de foto komt hier trouwens nog wel wat daglicht binnen.

Sony 18-110mm F/4.0

Video in 4K:

Fujinon 18-55mm T2.9

De Fujinon 18-55mm T2.9 lens was in eerste instantie de aanleiding van deze review. Dit is een echt cine optiek, het is parfocal maar natuurlijk moet je wel de backfocus instellen. Deze instelling zie je niet veel meer bij lenzen terwijl dit vroeger (1980) zo gewoon was; bij elke lens camera combi werd de backfocus ingesteld zodat de lens over het gehele bereik scherp is.

Zacuto heeft een mooi filmpje over het istellen van de backfocus van de Fujinon 18-55 mm:

Van  breathing (het veranderen van de beeldgrootte bij het scherpstellen) is geen sprake. T2.9 is een hele mooie lichtsterkte, een beetje vergelijkbaar met F2.8 maar deze waarde is niet absoluut. De T-waarde is de “echte” hoeveelheid licht die door het optiek komt. Ook dit optiek heeft de vertande ringen voor scherpte zoom en diafragma, uiteraard alles traploos. De ringen lopen ook heel erg mooi, zoals je bij een cine optiek ook verwacht. Wat ik zelf ook erg fijn vind is de macro instelling; geen must maar wel fijn.

De slag van de focusring is 200 graden waardoor je echt heel fijn kunt scherpstellen. Een groot verschil met dslr optieken die een korte slag hebben.

Ook dit optiek heb ik voor de kleurenkaart en Siemens ster gehad, de scherpte is subliem van dit optiek, echt een topper voor mij.

Ook de bokeh van dit optiek is pracht dit laat ik zien in de real life video.

Dit is een van de mooiste optieken die ik de laatste tijd in mijn handen heb gehad en zal samen met de 55-135 een prachtige combinatie zijn. Dit optiek is overigens wel voor S35mm sensor, dus niet full frame!!!!

Video in 4K van de testkaarten.

Dat beide lenzen een constante lichtsterkte hebben is natuurlijk super fijn, als je de zoom gebruikt wordt je beeld niet donkerder.

Zowel de Sony als de Fujinon zijn bij 18mm niet vertekenings vrij maar aceptabel voor de meeste gevallen.De Sony vertekend wel meer dan de Fujinon. Het is blijkbaar prijstechnisch niet mogelijk dit op te lossen. Maar zelfs bij de Xeen 14mm (vorige review) was behoorlijke vertekening zichtbaar!

Dus beide optieken hebben zo hun voordelen, maar mijn voorkeur gaat uit naar de Fujinon 18-55mm.

Buitenopnamen Sony 18-110mm: 

Buitenopnamen Fujinon 18-55mm:

Benieuwd hoe de Sony FS7II, de Sony FE PZ 18-110mm F4.0 G OSS of de Fujinon MK18-55mm T2.9 E-mount jou bevallen? Reserveer ze dan snel op budgetcam.nl. Ook een keer op pad met de nieuwste apparatuur voor het schrijven van een review? Schrijf je dan nu in voor de Budgetcam reviewpoule.