Klantreview: Sony RX100 V

Sony zet al jaren een interessant cameraatje in de markt onder de noemer RX100. Inmiddels is Sony toe aan zijn vijfde revisie, de RX100 mark 5 (ik noem hem RX100 V, maar je komt hem ook tegen als DSC-RX100M5). En dat terwijl er nog voldoende fotografen zijn die nog steeds met de RX100 mark I, II of III prachtige beelden schieten. Ik zeg bewust fotografen, dat ben ik zelf ook, maar de RX100 werd ineens écht interessant bij de introductie van de mark IV. Super slow motion (40x), S-LOG 2 in XAVC-S, 4K, OLED-zoeker en ga zo maar door. En dan is er nu de opvolger, de RX100 V.

De beste camera is de camera die je bij hebt

Sinds dat ik met de kleine Fuji X serie heb mogen werken, ben ik naarstig op zoek naar een uitbreiding van mijn zware en logge Canon DSLR verzameling. Kilo’s glas, toestellen en accessoires zijn niet alleen zwaar, soms kun je gewoon niet de juiste foto maken door een digitale spiegelreflex uit te pakken. Moment al voorbij, of nog erger, alleen je smartphone ingepakt omdat je een dagje geen zin had in sjouwen.

Op papier is de RX100 V een heuse ‘Powerhouse’. Dus dat zou mij zeker niet weerhouden om voor dit toestel te kiezen. Dat een cameraatje als dit zulke ongelofelijke specificaties kan herbergen is daadwerkelijk fantastisch:

1. Zeiss 24-70mm 1.8-2.8 objectief met interne stabilisatie
2. OLED Electronic Viewfinder
3. 20.1 Megapixel CMOS sensor
4. 24 frames per seconde burst mode (RAW)
5. 4K video
6. Tot 1000 fps slow motion

Maar hoe bevalt dat in de praktijk? Op uitnodiging van Budgetcam nam ik de RX100 V twee dagen onder handen en <spoiler alert> dat beviel me enorm. Als fotocamera is ie fantastisch, als videocamera komt ie met wat bluf een heel eind.  

Size does matter – sometimes

Net die blik op straat vangen van de dakloze die in de prullenbak loert. Grote kans dat je met een spiegelreflex om je nek de dakloze al hebt gewaarschuwd. Met de RX100 V meer kans op een natuurgetrouwe plaat. Knop inhouden en je hebt binnen een seconde 24 RAW beelden geschoten (buffer kan tot 150 beelden aan). Beeldkwaliteit van de beelden zijn erg goed en doen niet onder voor een DSLR.

Dat komt mede door de Zeiss lens van 24-70mm. Een allemansvriend, zeker omdat hij lichtsterk is. Diafragma 1.8 haal je echter alleen op groothoek, al bij 25mm verkleint het diafragma. Hoe dan ook, ook op 2.8 heb je een prachtige onscherpte. Dat je dus al snel enkele stops verliest bij zoomen was vervelend, maar heeft me verder niet gehinderd. Wel het feit dat de instelafstand van de lens op tele (70mm) ongeveer 27 centimeter bedraagt. Op 24mm is dat ongeveer 4,5 centimeter, maar voor macro opnames vind ik de vertekening van de 24mm niet prettig.

Al bij de RX100 IV was ik positief verrast over de OLED zoeker. Tot dan toe het beste wat ik had gezien. Daar is bij de RX100 V niets aan veranderd, maar na twee dagen gebruikte ik hem toch veel minder dan verwacht. De zoeker is klein en daarmee kijk ik langs de zoeker heen, ik mis een oogschelp. Maar de echte reden om de zoeker weinig te gebruiken is het scherm achterop de camera. Qua helderheid en resolutie (en daarmee scherpte) werkelijk fantastisch. Mijns inziens zelfs superieur aan een recente iPhone. Daarmee wordt een snelle en adequate beoordeling van de beelden mogelijk. Dat is toch wel een opsteker voor een klein cameraatje. Beoordelen op je computer? Gebruik dan Capture One (for Sony) of update Adobe Camera RAW naar versie 9.8.

Functie volgt vorm

Maar die kleine form factor heeft zijn nadelen. En juist dat scherm zou dat voor een deel op kunnen lossen. Waarom heeft Sony niet voor een touchscreen gekozen? Nu zit mijn rechterduim regelmatig in de weg en klik ik ongewild op een knop of draai aan het wieltje. Kwestie van gewenning wellicht, de feedback die je op het scherm krijgt bij wijzigen van instellingen (ook de ring rond de lens) is duidelijk. De usability afdeling van Sony slaat helemaal de plank mis met het bedieningsmenu. Dat is ook na twee dagen gebruik een continue zoektocht naar de juiste functies en instellingen. Deze zijn verspreid en onlogisch ingedeeld. Of ik daar aan zou kunnen wennen weet ik niet. Zeker als je een camera als deze maar voor een korte periode huurt. Met een touchscreen was dit wellicht intuïtiever vorm te geven. Neem dus even de tijd om het menu te doorgronden voordat je aan de slag gaat.

Verder niets dan lof over de functionaliteiten van de camera. Wat geweldig om gewoon een ND3 filter bij te hebben. In de camera! Sluitertijd van maximaal 1/32.000 is erg fijn, en de ruis in hogere ISO (max 12.800) is alleszins acceptabel. Oh, en had ik al genoemd dat dit alles maar 300 gram weegt? Inclusief accu! Zorg wel altijd voor twee opgeladen accu’s, want die gaan sneller op dan je door hebt. Na 120 tot 150 opnamen (foto’s) was hij al leeg. En zorg dat je de lader in de X-stand hebt staan voor de type X-accu’s van de RX100 V.

Bewegende beelden en krakend geluid

Om erachter te komen of dit cameraatje ook voor filmers een zegen is, ben ik te rade gegaan bij een bevriend cameraman. Zijn eerste feedback was dat je geen externe microfoon op deze camera aan kunt sluiten. Je moet het dus doen met de interne microfoon van lage kwaliteit of een externe audio recorder mee laten lopen. Dat is toch wel een gemis, want dit zou bijvoorbeeld een ideale vlog camera kunnen zijn. Het scherm kun je immers ook op ‘selfie-stand’ zetten.

De slow motion mogelijkheden van de RX100 V zijn op papier erg interessant. Het formaat wat wordt weggeschreven is HD 1920x1080, maar hoe meer frames per seconde, hoe lager de daadwerkelijke resolutie. In de praktijk is de 250fps nog alleszins acceptabel, bij Quality Priority (ongeveer 4 seconden filmen) schiet je dan 1824×1026 pixels. 500fps levert 1676×566, 1000fps levert 1136×384 pixels. In Shoot Time Priority (ongeveer 7 seconden filmen) is dat nog maar 800×270 pixels effectief. Aan de hand van je toepassing kán dat nog bruikbaar zijn.

Als fotograaf vind ik de focus peaking een interessante feature. Zeker bij diafragma waardes van 1.8. Echter, in de praktijk blijkt de peaking een handig hulpmiddel, maar niet helemaal nauwkeurig. Een getraind oog is dus nog steeds gewenst bij manuele focus. De kwaliteit van de video in 1080p en 4K (maximaal 5 minuten) is uitstekend en kan zich meten met zijn grote broers A7S en FS7. Natuurlijk de sensor van de RX100 V is een stuk kleiner. Maar zeker als B-roll camera staat ie zijn mannetje. Een power camera in je binnenzak, dat is de RX100 V.

Ook eens aan de slag met deze powerhouse? Huur de Sony RX100 V nu! Wil je ook een keertje de nieuwste apparatuur testen en reviewen? Schrijf je dan hier in voor de Budgetcam reviewpoule.