Klantreview: Sigma 24-70mm f/2.8 Art VS Sony 24-70 f/2.8 GM

De nieuwe Sigma 24-70mm 2.8 Art heeft mijn interesse omdat ik voor m’n Sony A7R II een lichtsterke standaardzoom wel zie zitten. Het lijkt een betaalbaar alternatief voor de GM lens. Dus snel gereageerd op de review mail van BudgetCam. M’n suggestie om de Canon versie op mijn MC-11 verloopring (speciaal om Canon Art lenzen van Sigma te gebruiken op Sony E mount) te reviewen tegen de Sony 24-70mm 2.8 GM valt goed (de MC-11 is bijgewerkt tot de op moment van schrijven actuele versie 1.10).

Ondertussen zijn er een aantal testen en reviews geweest die laten zien dat de Sigma dit keer toch echt wat minder is dan de Canon en Nikon alternatieven. Maar het blijft interessant welke verschillen in het dagelijks gebruik opvallen. Voor wie nu al genoeg heeft van deze review: dat valt mee.

De disclaimer: met deze Sony camera gebruik ik zelf vooral handmatig scherp te stellen lenzen van Olympus, Zeiss en Leica. Voor AF heb ik Olympus M43, en de 12-40mm 2.8 daarvan (24-80mm in full frame) is een mooie lens die ik veel gebruik. Dat bepaalt ook deels mijn verwachtingen over de gereviewde lenzen. In het Sony AF systeem begin ik net wat thuis te raken en ben me aan het oriënteren op ‘native’ lenzen voor de Sony. De Sony GM lens heb ik eerder al eens gehuurd voor een shoot, en toen was ik tevreden over het resultaat. Veel daarvan was op hoge ISO, dus een heel gefundeerd oordeel was dat nou ook weer niet.

Gewicht en omvang

Dit zijn geen kleine of lichte lenzen. Ik geef het niet graag toe, maar na een dagje deze twee lenzen uitlaten met nog anderhalf oud Olympus objectief ter referentie en een statief, voelde ik allerlei spieren waarvan ik niet wist dat ik ze had. Je hebt dan inmiddels een slordige 5 kg aan je schouders hangen.

Als referentie heb ik mijn Olympus OM Zuiko 35-80mm 2.8 mee laten lopen. Mijn full frame ‘standaardzoom’ waar ik heel tevreden over ben. Zie je ook direct wat we de afgelopen 25 jaar opgeschoten zijn, in ieder geval qua zoombereik dus. Voor vergelijking op 24mm heb ik de Olympus 24mm 2.0 gebruikt.

Na de lenzen bij toerbeurt gebruikt te hebben vind ik het verschil niet supergroot. De Sony is iets lichter en dat voel je als je ze allebei in je handen hebt. Maar als je maar één van deze lenzen hebt? Met camera is de Sigma combi zo’n 15% zwaarder dan de Sony, 250 gram. Nu ik het weet vind ik het veel gram, maar ik betwijfel of het verschil bij dagelijks gebruik opvalt. Blijft natuurlijk heel persoonlijk, dus bij twijfel: ze samen een weekendje huren ;-). Eerlijk gezegd vind ik ze allebei na een tijdje om m’n nek irritant zwaar. Ik gebruik een gewone neopreen strap, misschien toch eens kijken of dat handiger kan…

Gevoel bij gebruik

Beide lenzen zijn voor iemand met niet al te grote handen zoals ik net iets te dik om comfortabel te ondersteunen en tegelijk te zoomen of scherp te stellen. Ik zou als je kleine(re) handen hebt ze zeker uitproberen voor je één van deze lenzen koopt. Het grootste verschil vond ik de plaats van de zoomring (die je toch het meest gebruikt op een AF lens). Bij Sony zit die aan de camerakant, bij de Sigma achteraan. Ik prefereer de Sony volgorde. Zeker omdat ik nog wel eens de scherpstelling met de hand bijstel (ook in deze test ben ik er weer achter gekomen dat het lang niet altijd in één keer goed gaat qua AF), en dan is zonder te kijken naar voren grijpen handiger dan terug. Ook loop je minder risico de ingestelde afstand bij het zoomen weer aan te raken. Maar ook daar: allemaal op basis van mijn ‘muscle memory’. Zelf voelen dus.

Het kantelpunt zit bij alle drie deze lenzen aardig in elkaars buurt, 3-4 cm vanaf de lensvatting. Dat viel me mee, ik had verwacht dat de Sigma daar verder vanaf zat vanwege de adapter (en de Olympus ook). Op de 70mm stand verschuift het kantelpunt ook minder dan ik dacht, denk ongeveer 1,5 cm bij alle drie. Hoe het kantelpunt verschuift is met een rood streepje op de bovenste foto te zien.

Autofocus

Tsja, een lens met adapter zal toch altijd wel wat trager scherpstellen dan een ‘native’ lens. Dat was m’n verwachting, en dat klopt ook. Ergens had ik nog een plan voor een filmpje maar dat is er niet van gekomen. Twee dagen is ook wel wat kort voor een review, weet ik nu.

De oog-herkenning autofocus van Sony, een comfortabel hulpmiddel bij portretfotografie, doet het met de Sigma combo. Misschien iets trager, maar niet storend. Bij een test ‘s avonds bij weinig licht laat de Sigma het wel eerder afweten dan de Sony. Maar tegen die tijd is die ook niet meer altijd betrouwbaar. Grappig is dat de oog- en gezichtsherkenning werkt tot lagere lichtniveaus dan de AF. Je ziet de vierkantjes in de zoeker, maar scherpstellen ho maar.

Qua bediening merkte een Canon fotovriend nog op dat de zoomring zwaar draait. Dat heb ik wel meer van Canon gebruikers gehoord, als ze een ander merk lens gebruiken. Zelf heb ik het liever wat stroever dan dat ie bij het minste of geringste verandert (of ‘uitzakt’ om je nek). De AF van de Sigma deed het volgens hem op zijn Canon 6D overigens net zo snel als zijn ‘native’ Canon 24-105mm.

Pixel peeping

Terug naar de lenzen. Op de Uithof vond ik een aardige testmuur.

Alle lenzen zijn met de hand scherp gesteld, met de maximale zoekervergroting. Camera op statief, gefotografeerd in RAW, met de standaard- instellingen van Lightroom geëxporteerd, behalve waar aangegeven. Geen lenscorrecties of lensprofielen geselecteerd. Helaas kun je van de donkerheid van de foto weinig afleiden. Het was voortdurend wisselend bewolkt; dan weer volle zon, dan weer een dikke wolk en alles er tussen in. Deze plaatjes maak ik overigens ook voor het eerst, dus vergelijk ze niet direct met die van ervaren testers ;-).

Op 24mm is de Sony duidelijk het scherpst op f2.8 in het centrum. De Sigma is op f4 nog niet bij, op f5.6 bijna. De Olympus is onscherper op f2.8 en f4, op f5.6 hangt het er om maar op f8 lijkt de Olympus nog te verbeteren terwijl de zooms dan al over hun hoogtepunt heen zijn. Aan de rand is de Sony superieur.

[De centrum foto is één stop overbelicht.]

Op 35mm is het in het centrum gelijkwaardiger dan op 24mm. Nog steeds is de Sony het scherpst op 2.8-5.6, maar de verschillen zijn kleiner. Aan de rand blijft de Sony superieur.

[De centrum foto is één stop overbelicht.]

Met 50mm zijn de verschillen nog wat kleiner geworden. Op 2.8 en 4 is de Sony in het centrum nog het scherpst, daarna hangt het er om (eigenlijk denk ik dat de Olympus daar scherper is). Aan de rand is de Sony op 2.8 en 4 ook het best, bij 5.6 en 8 zie ik weinig verschil.

[De centrum foto is één stop overbelicht.]

Tenslotte lijkt op 70mm de Sony over z’n hoogtepunt heen. De Sigma is nu scherper, op de voet gevolgd door de Olympus. Ook de rand van de Sony is niet langer de beste, dat is nu de Olympus.

[De centrum foto is niet overbelicht.]

Onscherpte

Deel van de charme van full-frame is natuurlijk de makkelijker te krijgen onscherpte in je foto’s. Mooie onscherpe lichtpunten zijn vaak een goede indicatie van de algemene ‘bokeh’. In die lichtpunten zijn bij lenzen met asferische lenselementen nog wel eens een soort ringen te zien. Bij deze lenzen valt dat mee. Er zit wel een structuurtje in, maar geen opvallende ringen. De Sony heeft een blauw randje rond de lichtpunten, de Sigma meer oranje. Aanvinken van het verwijderen van chromatische aberratie of het inschakelen van het lensprofiel in Lightroom helpt overigens niet.

[Uit de hand genomen, dus daar komen de verschillen vermoedelijk van. Linksonder de volledige opnamen in het klein.]

Zo kan het er overdag uitzien:

Conclusie

De Sony laat de betere totaalindruk achter, maar de Sigma lijkt in het telebereik beter. Ik heb verder geen extra test gedaan om het omslagpunt te vinden.

Op een Sony A7R II camera met MC-11 heeft deze Sigma vergeleken met de GM lens wel een paar grote problemen. Zwaarder, langzamer en overwegend minder scherp. Mijn conclusie is dat de Sony zijn fors hogere meerprijs (maar qua huur valt het mee ;-) daarmee toch wel waard is. Of je het geld er aan wilt uitgeven is natuurlijk een heel andere vraag. Goed is tenslotte vaak goed genoeg. Het is ook maar de vraag of deze verschillen ook zo duidelijk zijn op sensors rond 24Mp. En als je zowel met Canon als met Sony fotografeert is deze Sigma ook een logische keus.

Misschien voor sommige mensen nog enigszins verrassend: als je kunt leven zonder AF en met wat vaker objectieven wisselen, dan kun je met een oudere lens op de Sony ook nog prima resultaten halen. Je moet dan wel duidelijk inleveren op rand kwaliteit, en in iets mindere mate op de centrum kwaliteit. Zoals te zien, en dat geldt voor de meeste oudere lensontwerpen, zijn lensfouten wat minder gecorrigeerd, en ook de lichtafval naar de hoeken is vaak groter bij oudere zooms. Wel heeft Lightroom opties om lensfouten te corrigeren, en die helpen. Maar voor deze test stonden die niet ‘aan’.

Fotogallerij

Nog wat foto’s ter afsluiting, naar smaak bewerkt in Lightroom. Ze staan, net als de lens vergelijkingen hierboven, op volle resolutie in dit Flickr album. Vaak met beide lenzen genomen.

Benieuwd hoe de Sigma 24-70 f/2.8 Art bevalt? Huur hem direct bij Budgetcam, hij is beschikbaar met een Nikon of Canon vatting. Ook een keer op pad met de nieuwste apparatuur voor het schrijven van een review? Schrijf je dan in voor de Budgetcam reviewpoule.