Behind the scenes | Ik zweet niet

Afgelopen half jaar heb ik samen met een klein team enthousiaste filmmakers in opdracht van de HKU de kortfilm 'Ik Zweet Niet' tot stand gebracht. Deze film komt voort uit het idee van een erfenis ontvangen van een recent overleden ouder, maar dee door de slechte relatie met deze ouder niet willen/kunnen houden. Ons hoofdkarakter Robin ontvangt de oude Toyota Starlet van haar overleden moeder en probeert de auto te lozen, maar kan ze dit wel? 

Mijn naam is Julie Philipse en als DoP van dit project, er waren verschillende grote uitdagingen die overwonnen moesten worden: filmen in een rijdende auto, het dragen van zware thema in een tragikomische jas en het werken met en ontwikkelen van een extreem efficiënte decoupage door het korte tijdsbestek waarin we de film draaide. 

Deze draaiperiode was maar drie dagen. 'Ik Zweet Niet' is naast een tragikomedie ook een roadmovie, waardoor we in deze korte tijd werkte met een vrij lang script dat zich ook nog beruste op veel actie in tegenstelling tot dialoog. Daarbovenop hadden we ook nog eens 5 draailocaties met 6 verschillende acteurs. Hierdoor waren snelheid en efficiëntie key. Naast het een simpele en constructieve decoupage was het belangrijk om een minimale snelle licht setup te hebben. Doordat onze film zich afspeelt in een hittegolf, draaide we vaak in de volle zon waardoor het vooral zaak was om het al bestaande licht te modificeren in plaats van het creëren. Onze gaffer, Tom van Zutphen, was daarom veel bezig met het aanvullen en wegnemen van licht namelijk door te vlaggen en bouncen. 

In deze licht gebruikte we de: 

• Black Flag (46 x 61 cm) 
• Black Flag (61 x 92 cm)
• Pavolite RGB tube 117 cm, set van 3
• 5 in 1 Bounce (Goud, Wit, Geel en Diffuus), 100 x 170cm. 

"De veelzijdigheid van de Pavotubes waren handig voor snelle fill zowel binnen als buiten, door de makkelijk aanpasbare kleurtemperatuur. Ook zijn ze makkelijk te bevestigen en in extreem krappe (tijd)situaties ook handig on gewoon vast te houden door het lichte gewicht van de lampen" - Gaffer, Tom van Zutphen. 

Deze snelheid kwam ook terug in het riggen van de camera. Door de camera vast op de shoulder rig te houden, zelfs op het statief, konden we snel van setup veranderen. Door het schouderkussen en de handvatten er af en toe vanaf te halen konden we de camera ook positioneren in wat krappere ruimtes. De shoulder rig kwam ook goed van pas bij het filmen van de rij scenes. We hadden hierdoor net wat meer vrijheid in de cameravoering en uiteraard was het sneller dan een car rig. 

In deze productie heb ik vooral vrij wijde lenzen gebruikt, met de 50 mm als langste lens. Dit werkt goed voor de komedie in de film, de cameravoering is ook vrij droog en statisch. Hiermee benadrukken we ook de sloomheid van de hitte. We waren hierin geïnspireerd door de Netflix serie 'The End of the Fucking World' die ook dit soort efficiëntie cameravoering hanteert. Op de momenten waarop we dichter op de emotie van ons hoofdpersonage zitten , gaan we toch voor een langere lens. De Zeiss Superspeed lenzen zijn vrij scherp en voelen af en toe zelfs wat klinisch, daarom hebben we gekozen om het beeld te verzachten ven een Tiffen Black Pro mist 1/4 filter. 

Voor de regie en art monitor, hebben we de SmallHD Bolt Focus 7'' + Teradek Bolt XT 500 TX Wireless Video Monitor gebruikt, deze is user friendly en ook in het felle zonlicht kan je het 1000 nits scherm goed zien. Het bereik van 150 meter zorgde ervoor dat de regie en art nog makkelijk mee kon kijken terwijl ze in de rij scènes in de auto schoten. 

"De wireless motor was erg fijn om op afstand te kunnen zien of alles goed lag voor art, zodat niet iedereen in de nek van de DoP hoeft te hijgen. Je kan terwijl de decorstukken verplaatst direct het resultaat niet. Wat erg tijdsefficiënt was", - Art director, Susanne Hagen.