Klantreview: Sigma Art primes

Al enige tijd speelde het idee door mijn hoofd de Sigma Art lenzen een keer in de praktijk te testen. Van veel collega’s hoor ik er lovende verhalen over, sommigen zweren er zelfs bij. Ik was echter sceptisch: een prime is een prime, kan een derde partij echt zo veel betere lenzen maken dan het cameramerk zelf?

In mijn dagelijkse werk belandt zelden een andere lens dan de 35mm, 50mm en 85mm van Nikon op mijn camera’s. Ik ben altijd tevreden geweest over de kwaliteit van de foto’s én hoe de lenzen in de praktijk zijn om mee te werken. Zaken als gewicht, afmetingen en autofocus zijn dik in orde.

Toen ik de 50mm en 85mm Art van Sigma ophaalde, was dat dus mijn referentiepunt. De afmetingen van de lenzen vallen direct op: een fors stuk groter dan de primes van Nikon. Je hebt eerder het gevoel dat je met een 24-70 op je camera loopt dan met een lichtsterke prime. Mijn tas met 2 camerabody’s en de 2 Sigma-lenzen was aanmerkelijk zwaarder dan wanneer ik mijn 3 Nikon primes er in vervoer.

Zwaarder en groter dus, maar daar zal dan toch ook wel iets tegenover staan? Laat ik beginnen te vermelden dat ik geen expert ben in het vergelijken van scherpte tot op de pixel. Als je de echte technische details wilt weten dan raad ik je aan om deze reviews op dxomark er even op na te slaan:

Review Sigma 85mm f/1.4 Art

Review Sigma 50mm f/1.4 Art

Opvallend is hierbij dat de 85mm van Sigma de hoogste score ooit behaalde op dxomark.

Belangrijker dan hoe de lenzen in dergelijke tests presteren - namelijk fenomenaal - is voor mij echter: levert het in de praktijk en in het eindresultaat iets op?

De autofocus 35mm variant van de Sigma Art serie wordt regelmatig zeer kritisch beoordeeld, zou dat bij deze twee grotere broertjes ook aan de orde zijn?

De scherpte die de lenzen leveren is in mijn tests op straat, bij natuurlijk licht, fantastisch. Opmerkelijk genoeg missen de lenzen bij open diafragma veel minder vaak dan mijn Nikon-primes de juiste focus, hoewel dat uiteraard ook aan de calibratie van de verschillende lenzen kan liggen. Ik ben echter gewend dat ik van foto’s met een open diafragma altijd een bepaald deel weg moet gooien, wat nu dus niet meer aan de orde was - een verademing. Ook tot de hoeken van de foto lijkt de scherpte in orde te zijn. De autofocus is tevens snel en stil. Ik heb naast statische portretten de lens ook gebruikt om hardlopen te fotograferen. Ook daar had ik nul problemen met het volgen van de atleet.

Deze technische zaken zijn mooi en aardig, maar voor mij persoonlijk is sublieme scherpte alleen niet de heilige graal. Een lens moet meer bieden dan dat om te concurreren met mijn vertrouwde Nikon-primes. En dit is exact waar het interessant wordt: de Sigma Art-lenzen doen iets met de foto. Ik kan het lastig in technische termen omschrijven, maar de manier waarop bijvoorbeeld kleuren, bokeh en contrast overkomen heeft iets magisch. Het geeft de foto een soort van high-end filter lijkt het wel.

Keerzijde van al die visuele pracht is uiteraard wel dat er een fors prijskaartje aan de lenzen hangt. Om die reden zou ik mijn vertrouwde Nikon-primes niet direct verkopen om over te stappen. Tevens kunnen het gewicht en formaat van de lenzen een issue zijn als je eigenlijk liever licht wil inpakken, bijvoorbeeld op reis. Als ik op dit moment moet inschatten hoe de lenzen in mijn fotografie passen, dan zou ik zeggen dat ik ze af en toe een keer zou huren als de productie daar om vraagt. Als het net iets bijzonderder moet zijn dan weet ik dat de Sigma Art primes dat beetje extra kunnen leveren.

Benieuwd hoeveel magie de Sigma Art primes aan jouw shoot kunnen toevoegen? Huur ze direct via de website, verkrijgbaar voor zowel Canon als Nikon vatting!

Ook een keer op pad met de nieuwste apparatuur voor het schrijven van een review? Schrijf je dan in voor de Budgetcam reviewpoule!